Główny bohater nie ma imienia - to zauważyłam dopiero, gdy skończyłam czytać książkę - być może to taki zabieg literacki, że każdy z nas może być tą postacią. Wszystkie inne postaci mają imiona. Jest była żona głównego bohatera - Julia z córką - Charlotte, która później okazuje się córką głównego bohatera. Jest przyjaciel głównego bohatera - Mick - wierny, wspaniały, taki, którego każdy chciałby mieć. Jest ukochana głównego bohatera - Clarisse. Są też dwie jego siostry - Marie i Solene.
Głównego bohatera poznajemy, gdy odczytywany jest testament jego dziadka. Obie siostry dziedziczą dobra materialne, a on - najukochańszy wnuk - nic, a dopiero później okazuje się, że jedynie czysty 100 kartkowy zeszyt. Ale zeszyt jest niezwykły, o czym dziadek informuje wnuka w liście. Każda strona pozwala na przeniesienie się w przeszłość do konkretnego wspomnienia - wystarczy zapisać je na czystej kartce. I nasz bohater przenosi się do przeszłości wiele razy. Czasem na nowo przeżywa wzniosłe chwile, a czasem zupełnie błahe. Czasem używa zeszytu z rozmysłem, a czasem zupełnie beztrosko (po alkoholu) trwoni swoje wspomnienia. Gdy odkrywa, że zeszyt odsuwa go od przyjaciół, rodziny i rujnuje mu dobrze zapowiadający się związek - postanawia zużyć wszystkie jego strony, zostawiając sobie jedną na ostatnie chwile życia i zamyka zeszyt w szczelnym pudełku i wciska w najdalszy kąt najgłębszej szafy. Czy jednak zdoła powstrzymać się od powrotu w przeszłość? Czy pozostawi sobie ostatnią kartkę na koniec swojego życia? A może okaże się, że już teraz warto sięgnąć do wspomnienia z nie tak odległej przeszłości, aby dowiedzieć się, gdzie szukać ukochanej, aby uratować ją ze szponów śmierci?
Jeśli ta książka ma nam przypomnieć, że należy żyć dniem dzisiejszym, teraźniejszością, a nie przeszłością, to warto ją przeczytać. Taki jest właśnie jej morał. Prosty, ale nie zawsze oczywisty. A czasem bardzo trudno jest go zastosować w życiu, gdy uparcie powraca się do przeszłości, która była wspaniała lub taka, która przyniosła cierpienie.
